მოგესალმებით, წელს დავამთვაე საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი,ბიზნესის ადმინისტრირების სპეციალობით, არ გეგონოთ მეგობრებო რომ cv ის დაწერში ვვარჯიშობ, არა.. მე სულსხვა რამეზე მინდა გესაუბროთ. ჩემი საუბრის თემაა პროფესიის არჩევის პრობლემა მოზარდებში. დიახ.. ეს თითქოს და ადვილი საკითხი საბოლოოს ბევრ კითხვის ნიშანს აჩენს. დავიწყებ იმით რომ 18 წლის ადამიანი, რომელიც ემშვიდობება სკოლის მერხს და ფეხს დგამს სხვა განზომილებაში რასაც სტუდენტობა ქვია, გააზრებული არ აქვს რა უნდა, რისთვის უნდა და ასე შემდეგ. მეც ზუსტად ამ მდგომარეობაში ვიყავი , არ ვიცოდი რა მინდოდა და ჩემი პროფესიის არჩევის მომენტიც სპონტანური იყო, თუმცა მინდა ვთქავ რომ მე გამიმართლა და ჩემ გადაწყვეტილების სისწორეში უკვე ეჭვი აღარ მეპარება . პროფესიის არჩევით ჩევნ ვგეგმავთ ჩვენ ცხოვრებას, ამიტომ ამ დროს დაფიქრება გვმართებს, პრობლემა იმაში მდგომარეობს რომ აბიტურეინტების უმრავლესობა პროფესიას გაუაზრებლად ირჩევს, ან ბანალური პრინციპით “სადაც გამიმართლებს იქ მოვხვდები“ . ამ პრინციპით არჩეულ ფაკულტეტზე სწავლა კი საბოლოოდ იმით მთავრდება რომ 4 წლის მერე ხელში გიჭირავს დიპლომი .. უბრალო მუყაოს ქაღალდი J სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს… ჩემი აზრით ამ პრობლემას ქვეყანაში არსებული წიგნიერების დაბალი დონე იწვევს. თუმცა ესეც არაა მთავარი მიზეზი იმისა თუ რატომ გვიჭირს ჩვენი მომავლის დაგაგმვა პროფესიასთან დაგაკვშირებით. კიდევ ერთი… სკოლას როცა 18 წლის ასაკში ამთავრებ ჯერ მაინც ბავშვობაში ხარ და ასეათუ ისე ვერ იაზრებ სამომვალოდ რა გააკეთო .ან 18 წლის ბავშვს როგორ შეიძლება მოთხოვო მოდი დაგეგმე მთელი ცხვორება რისი კეთება გინდაო… თუმცა არიან ერთეულებიც, რომლებსაც თავიდანვე აქვთ გააზებული და ჩამოყალიბებული მყავრი აზრი და მიზნები თავისი პროფესიის შესახებ . მაგალითად ზოგს ბავშვობიდან იტაცებს ექიმობა, ზოგს იურისტობა და ა.შ ჩემი აზრით ასეთ ადამიანიბეს უბრალოდ ძალიან გაუმართლათ, რადგან თავიდანვე იციან რა სურთ ამ ცხოვრებისგან რომ მიიღონ .
საქართველოში (ალბათ საზღვარგარეთაც) პროფესიის არჩევის დროს დგება მომენტი როდესაც მშობელი აქტიურად ერევა შვილის მომავლის დაგეგმვაში. არც ეს მგონია სწორი .. იმიტომ რომ თუ მშობელი ექიმია აუცილებლად შვილსაც სამედიცინოზე სწავლის გაგრძელებას მოთხოვს. იქნებ ჯერ გეკითახთ შვილებისთვის თავად რა სურთ და მერე შეგეთავაზებიათ საკუთარი აზრი. მშობლებში ვაწყდები ხოლმე კიდევ ერთ პრობლემას … დიპლომის „კულტი“ . მეცინება ამაზე ცოტაარიყო. რატომ გინდათ რომ ყველას ჰქონდეს ეს დიპლომი, ნუთუ არ შეიძლება ადამინმა უმაღლესი განათლება არ მიიღოს და ისწავლოს რაღაც ხელობა. მაგალითად იუველირი, დურგალი, დალაქი და ასე შემდეგ. მაგრამ ეს საქართველოა და აქ თუ დიპლომიანი გქვია უკვე რაღაცას წარმოაგენ მაგარამ ვაი რომ როცა პირს გააღებენ ხოლმე იქ მათი დიპლომის კოეფიცინეტი ნულს ქვემოთ ჩამოდის, (ყველა არ იგულისხმება რათქმაუნდა)
ჩემი ერთი სატატიით ამ პრობლემას ვერ მოავწურავთ რათქმაუნდა , მაგრამ მე მსურს რომ ამით გამოვხატო ჩემი აზრი და გულისტკივილი იმასთან დაკავშირებით რაც დღეს საქართველოში ხდება. მე ვერ შემოგთავაზებთ ალტერნატივებს თუ როგორ შეიძლებამოგვარდეს ეს პრობლემა, თუმცა ვურჩევდი მომავალ აბიტურიენტებს რომ კარგად გაიაზრონ რას ირჩევენ. რისთვის ირჩევენ და რატომ ირჩევენ.
სოფო მაისურაძე